Geschreven door : Johan Decloedt - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Savage - 3: La Youle

Savage - 3: La Youle

Echte plaatjes

Eventjes recapituleren. In de vorige twee albums kwamen we te weten dat luitenant Felix Savage en zijn zus Clementine vrijwillig naar het Mexico van 1864 gingen om de moord op hun ouders door Markies Hugues-Bénigne de Trazegnies te wreken. Hun verhaal speelt zich af tijdens de wrede strijd van de Mexicanen onder Benito Juarez tegen de Franse troepen van Keizer Maximiliaan I van Mexico.

Eventjes stressen. De vorige albums waren besproken door onze hoofdkaas en het is verdomd stresserend om in het laatste (?) deel ofwel zijn mening te bevestigen (en dan ben je ruggengraatloos) ofwel niet akkoord te gaan (en dan ben je werkloos)... Dus gaan we maar loos! Album 2 eindigde met de mededeling dat zowel Clementine als Hubert de Salm-Salm nog leefden als gevangenen en kregen we de intrede van La Youle, ijverig op zoek naar de Ring van het Adelaarsjong. In dit album starten we met een door Esmeralda, Savage en La Youle verijdelde aanslag op keizer Maximiliaan. Prettig meegenomen is het feit dat de wouldbe-moordenares de halfzus van Juarez blijkt te zijn. Een geschenk uit de hemel, want er was nood aan een waardevolle gevangene om te ruilen tegen de Franse gevangenen. En zo komt alles samen. De ring is een noodzakelijk attribuut in een complot tegen Napoleon III, de gevangenenruil loopt niet onmiddellijk van een leien dakje en het geheim en andere delen van Trazegnies worden onthuld. All's well that ends well, en we horen de huwelijksbellen luiden voor Clementine.

Yann. Zeer goede scenarist. Zo passen de lotgevallen van de beproefde familie de Castel-Bajac naadloos in de historische setting, waarbij we met een zekere vanzelfsprekendheid bijleren over een toch wel interessante periode in de Franse overzeese geschiedenis. En zoals in de beste filmische traditie krijgen we een boeiende finale waar alles samenkomt en redelijk onverwacht eindigt. We zijn alvast op onze hoede voor eventuele avances van Mexicaanse schonen. Zeker als ze een scherpe dolk bij zich hebben. Maar om het verhaal volwaardig te kunnen volgen moet je de drie albums lezen. Liefst na elkaar. "Vanzelfsprekend!", horen we je al roepen, het is immer een drieluik (hoewel de auteurs inmiddels hebben beslist met de reeks door te gaan). Klopt, maar soms hebben we redelijk afgeronde deelverhalen wat hier absoluut niet het geval is.

Félix Meynet. Niets dan lof over zijn schildertechniek en mooie inkleuringen. Een speciale vermelding voor een aantal overzichtstekeningen. Check even de openingsscène in de kerk en de scène op het plein bij de viering van de dag der doden. Inderdaad. Letterlijk echte plaatjes. Maar wat is dat toch met die vrouwelijke figuren? Precies klonen met een hoog Duifje Vleugelslag-gehalte. Niet dat we iets tegen Duifje hebben, maar iets meer variatie ware welkom geweest.

En zo eindigen we sprakeloos. Onze hoofdkaas had gelijk met zijn lofbetuigingen. Fi Dam Doué nog aan toe !