Geschreven door : Diederik Van De Velde - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Nieuwe avonturen Roodbaard - 2 / Roodbaard Integraal 14 / Het tij van Sint-Jan

Nieuwe avonturen Roodbaard - 2 / Roodbaard Integraal 14 / Het tij van Sint-Jan

Nog veel kusten te bevaren

Roodbaard, de schrik der zeven zeeën, draait al decennialang mee in het striplandschap, maar denkt er niet aan het wat rustiger aan te doen. Integendeel, hij is momenteel zelfs in meerdere gedaanten op de stripmarkt te vinden. De klassieke reeks, destijds begonnen door Victor Hubinon en Jean-Michel Charlier, is intussen verzameld in dertien integrale bundelingen. Toen Stefano Carloni en Jean-Charles Kraehn gevraagd werden het klassieke personage een doorstart te geven, besloten ze hun verhaal aan te pikken bij een van die oerverhalen. De roodharige piraat werd andermaal kaper.

Dat kapersbestaan loopt niet over rozen. Scheepsladingen aan oude rivalen en piratenjagers doken op in de eerste herneming op scenario van Kraehn, en die tegenstanders trekken het zich niet aan of Roodbaard nu kaper, dan wel piraat is. Nu, in het tweede deel, moet Roodbaard dus andermaal op zoek naar zijn vrijheid.  Bovendien is hij nogmaals gescheiden van Erik, zijn aangenomen zoon, en zijn twee trouwste bemanningsleden en dus moet de zeeschuimer zien uit te vissen hoe hij het tij weer in zijn voordeel kan keren.

Dit tweede deel van de herneming voelt opnieuw aan als een echte Roodbaard. Nog meer dan het eerste deel. Kraehn weet zich intussen beter thuis in de verhaalsfeer. De aanzet van zijn verhaal — lees: de aanknoping bij de originele serie — liep in het vorige deel nog wat weifelend en mechanisch. Die aarzeling is nu weg. Voor dit deel kan de scenarist verder bouwen op een eigen idee. Het voelt meer naturel, er zit meer van zijn eigen vertelstijl in, zonder de geest van de traditie te hoeven verraden. Voorwaarde voor een betere beleving en een echt aanvoelen van dit deel en het vorige, is het herlezen van de klassieke Roodbaard-belevenissen waarin de piraat Morgan een rol speelt. Het vergemakkelijkt het plaatsen van dit verhaal. Wie de klassieke reeks (her)leest, zal bovendien merken dat Kraehn de typische humor van Roodbaard en de zijnen niet achterwege laat.

Stefano Carloni heeft in de wereld van de roodharige piraat zijn volwassenheid als tekenaar echt gevonden. Hij zet in dit tweede deel andermaal een flinke stap vooruit. In zijn eerste tekeningen binnen het historische genre toonde hij al een enorm potentieel, maar had hij af en toe nog wat te maken met personages die te statisch oogden. In zijn eerste Roodbaard-album liet hij al zien daarin bij te hebben geleerd. Nu lijkt het berekende, het te voorzichtige, helemaal weg en lijkt hij zich voor het eerst echt te durven uitleven. Deze tekenaar heeft gaandeweg ontdekt wat hem minder ligt, heeft daarin bijgeleerd en wat hij minder kan, vermijdt hij of maskeert hij door zijn sterkte, een sfeervolle warme inkleuring die bovendien prima bij de Caraïben past.

In onze bespreking van het eerste deel door het duo Carloni-Kraehn kondigden we deze herneming aan als een voorlopig tweeluik. Die info is intussen achterhaald. Een derde deel staat reeds aangekondigd op een van de voorbladen van dit tweede deel. 

Maar zelfs los van het nieuwe auteursduo is het nog niet gedaan. Hadden we zonet niet gezegd dat Roodbaard tegenwoordig meerdere gedaanten heeft? Welja, want zopas verscheen ook Het Tij van Sint-Jan, een boekje in oblongformaat waarin een hoogbejaarde Roodbaard berouwvolle brieven aan Erik, intussen zelf ook een vijftiger, schrijft. Zie dit boekje, op scenario van Didier Convard en met illustraties van André Juillard, niet meteen als een strip. Het is opgevat als een briefwisseling, een heen-en-weer-schrijven tussen vader en zoon. Wie niets met de reeks heeft, zal in dit verhaal niet snel een meerwaarde ontdekken, maar voor wie thuis is in de wereld van Roodbaard, Erik, Baba en Driepoot biedt dit verhaal een onverwachte epiloog over een Roodbaard op rust. Een leuke verrassing in alweer een andere (teken)stijl.

Wie liever over de jonge Roodbaard leest, hoeft ook niet achter te blijven. We vermeldden zonet dat de klassieke, originele reeks is gebundeld in dertien delen, maar eigenlijk mag je verder tellen. De spin-offreeks over de jeugd van de piraat, die van 1996 tot 2001 vijf verhalen telde, vormt deel 14 en 15 van de integrale reeks van Sherpa. Deel 14 verscheen zopas. Daarin verhalen Daniel Redondo en Christian Perrissin hoe een gewone Franse marineofficier de gevreesde piraat werd. Opnieuw een andere stijl, zowel grafisch als inhoudelijk, maar wie niet tegen die veranderingen opziet, heeft aan Roodbaard een heel eigen universum.

Alle bokkenpoten, zo zie je maar, het maakt niet uit op welk schip je Roodbaard zet: Sherpa (origineel), inclusief zijn jonge jaren, Dargaud (herneming), of Standaard Uitgeverij (epiloog), of welk auteursduo je aan het roer zet. Zolang de makers oog hebben voor de traditie en de sfeer van het origineel is Roodbaard nog steeds een personage waar je vele kusten mee kunt bevaren...