Geschreven door : Koen Driessens - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Robbedoes - Hoop in bange dagen - 4: Het einde, maar ook een nieuw begin

Robbedoes - Hoop in bange dagen - 4: Het einde, maar ook een nieuw begin

Een te klein pakje slaag

Beste stripliefhebber, heb jíj nog hoop? Het klimaat dat naar de botten is, de verhuftering en polarisering van de maatschappij, het nieuwe normaal van fake news, een oorlog aan de deur van Europa, de vernieuwde dreiging van de bom én extreemrechts, dodelijke pandemieën, de groeiende kloof tussen arm en rijk, uit de pan swingende prijzen voor energie, woningen én strips... Je zou voor minder stoppen met alles en alleen nog maar de hele dag vluchten in het lezen van strips...

Toch wil Émile Bravo met zijn vierdelige oorlogs- en originreeks rond Robbedoes de hoop erin houden. Niet zozeer door mee te geven dat zelfs een wereldoorlog een keer eindigt — dat wisten we toch al. Al gaat Kwabbernoot er wel in mee: "Het monster is verslagen, we kunnen met een schone lei beginnen", zegt hij in de epiloog van dit vierde (spijtig genoeg drie keer kortere dan het vorige) deel van dit vierluik. Een schone lei geeft nog geen garantie op verbetering: zie maar hoe we vandaag in de shit zitten. De hoop zit ‘m eerder in zo’n knaap als Robbedoes: Kwabbernoot verwijt hem "een echte moraalridder" te zijn geworden, maar het is net Robbedoes’ zuivere geweten dat ons hoop geeft. Al denken ze er momenteel in Oekraïne misschien anders over, maar hij wil geen moordenaars vermoorden, want dan ben je geen haar beter. Kwabbernoot krijgt dan wel een medaille voor een ‘heldendaad’ die hij eigenlijk niet verrichte, het was Robbedoes die in deze vier delen gevangenen bevrijdde, hongerigen te eten gaf, kinderen vermaakte,... "Wat opvalt, is niet goed en wat goed is, valt niet op", aldus boer Anselm, altijd goed voor boerenwijsheid.

Niet toevallig krijgen pas in dit laatste deel de onmenselijke en (zoals op de covers) in donkere vegen ontmenselijkte nazi’s een gezicht, in de vorm van een sukkeltje van een kindsoldaat. Want ook dát was de oorlog. Net zoals de zogenaamde verzetslui die na de bevrijding opeens opdoken of de rondslingerende achtergelaten wapens: twee wat minder voor de hand liggende aspecten die Bravo ook nog meegeeft in zijn portret van de Tweede Wereldoorlog. Al lijkt het er verder sterk op dat hij die hele oorlog op den duur een beetje beu was en dit vierde deel er daarom op een holletje in een kleiner aantal pagina’s doorjaagt.

Moeten we dus een les trekken uit de bange oorlogsdagen en niet bang zijn voor alle onheil dat vandaag over ons hangt? Laten we het houden op een van de wijze lessen die Willy Vandersteen ons leerde in tal van Suske en Wiskes: "Wie bang is, krijgt ook slaag." Dus kun je het net zo goed niet zijn...