Geschreven door : Wouter Porteman - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Renaissance - 2: Interzone

Renaissance - 2: Interzone

Onbaatzuchtige leugenaars

Na het eerste deel kon het nog alle kanten uit met de apocalyptische sf-thriller Renaissance. Het kon waw zijn. Ja, echt. De plot van een door de mensen kapotgemaakte aarde die gered wordt door een verbond van buitenaardsen is niet wereldschokkend. Maar de uitwerking was meer dan uitstekend. Het feit dat de ET's van dienst werkelijk vreedzame bedoelingen hebben, was oprecht hartververwarmend. Ook het zijsprongetje naar de leefwereld van aliens Swänn en Sätie was absoluut verfrissend én geloofwaardig. Bovendien scoort tekenaar Emem (Carmen McCallum) flink veel punten bij ons. De Fransman ging immers voluit in het scheppen van de wonderlijke florawereld van Näkän. Het resultaat heeft mede door de psychedelische inkleuring, een machtige retrotoets, enigszins vergelijkbaar met Frederik Peeters' Koma en bepaalde Axel Moonshines. Dik geslaagd dus. Maar toen we het eerste deel dichtklapten, was het toch vooral een dubbeltje op zijn kant. Grafisch en qua plot was het verrassend genoeg, maar anderzijds was dit weer een zoveelste afgeleide van Ravian, Jeremiah, Golden City en Enki Bilals Bug.

Sneller dan verwacht worden we getrakteerd op het tweede deel van dit drieluik. Al het goede wordt meer dan bevestigd. Dit is echt goed getekend en vlot geschreven. De mens schittert volop in zijn leugenachtigheid en onbaatzuchtigheid. Terzelfdertijd waren we te naïef in de psyche van de aliens. Ook zij schitteren nu in onbaatzuchtigheid en leugenachtigheid. Hierdoor wordt de reeks plots een stuk banaler, maar ook vertrouwder. Het is een vreemde schizofrene combinatie. Gelukkig houdt scenarist Fred Duval (Carmen McCallum, Uur U, Hauteville House) ons bij de les en blijft ons verrassen met tal van originele buitenaardse technologische vondsten.

Het drieluik Renaissance is iets raars. Het heeft enerzijds alles wat we graag lezen en zien, anderzijds blijven we net iets te veel in onze comfortzone zitten. Toch is één vonk genoeg om de strip te laten exploderen. Het zit er zeker in. We spreken elkaar opnieuw bij het slotdeel. Deal?