Geschreven door : Wouter Porteman - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

I.S.S. Snipers - 1: Reid Eckart

I.S.S. Snipers - 1: Reid Eckart

Beter goed gestolen dan flauw verzonnen

“Ik heb je besprekingen van Conquest gelezen. Machtige reeks hé, maar heb je eigenlijk Istins nieuwe conceptreeks I.S.S. Snipers al gelezen? Nee? Dat meen je niet! Het gaat over...” Onze stripwinkelier is behalve een echte stripliefhebber met smaak, ook een goede verkoper en we besluiten het eerste deeltje van I.S.S. Snipers op onze reeds indrukwekkende stapel nieuwigheden te leggen. Eenmaal thuis zuchten we eens diep. Een gemaskerde kerel met een te brede borstkast en wapens in zijn kolenschoppen die geen normaal mens kan optillen. Dit is echt ons ding niet. Te veel Robocop. Te veel Judge Dredd. En toch. Er is iets met deze cover dat ons aantrekt en we besluiten deze als eerste te lezen.

Jean-Luc Istin wenst ons in zijn bedankingswoordje een aangename trip toe in een universum dat een maffe space opera waard is. Als begeleidende soundtrack raadt hij een goeie ouwe Metallica aan. Ach, waarom niet? De koptelefoon gaat op.

Het begint goed. In een onderkoelde, wat cynischer schrijfstijl gooit scenarist Istin ons direct in het verhaal. Commandant Reid Eckaert doorkruist met zijn indrukwekkende armada ruimteschepen het heelal. Met zijn bloeddorstige meute soldaten waakt hij over de 339 menselijke kolonies van het bekende universum. Overal waar er opstand is of waar de Federatie der Verenigde Planeten denkt dat er opstand is, sturen ze de I.S.S. Snipers erheen. Het zijn niets ontziende schoften die bergen lijken achterlaten. Eigenlijk zijn het pure moordmachines, want elk menselijk lichaamsdeel dat onherroepelijk beschadigd raakt in een gevecht, wordt vervangen door een sterker mechanisch stuk. In dit deel zetten Eckaert en zijn leger cyborgs volop koers naar de planeet Okeliaa, rijk aan koropniet. Eenmaal gestold wordt dit zeldzame mineraal een loepzuivere diamant, maar vloeibaar is het een drug die zijn gelijke niet kent in het heelal. De plaatselijke aliens beseffen eindelijk dat ze op een gigantische diamantmijn zitten en willen plots onafhankelijk worden. It’s sniper time!

Dik geamuseerd slaan we een halfuurtje later het album dicht. Istin onderschat zijn eigen strip. Het verhaal is inderdaad een onvervalste B-film die nog eens zwaar geïnspireerd is door De Metabaronnen en 300 én dit via een Spartaanse dialoog ook eerlijk toegeeft. Maar de tekeningen van Erwan Seure-Le Bihan zijn machtig. Zijn stijl leunt zwaar aan bij Juan Giménez (De Metabaronnen), maar de Bretoen voegt er de arceringstijl van Sergio Toppi aan toe. Het levert prachtige prenten op die de strip moeiteloos uit de grijze middelmaat tilt.  

Het blijft moeilijk om je te vereenzelvigen met een gehelmde cyborg die enkel je empathie kan winnen via zijn mondhoeken. Toch slagen de auteurs daarin. Dit is echt wel een heel toffe sf-strip. En de begeleidende metalen soundtrack (Seek and destroy, Creeping death, Battery,...) past er inderdaad wonderwel bij.

I.S.S. Snipers steelt opzichtig uit het betere werk, doet er gelukkigs iets knap mee, waardoor het eindresultaat echt goed is. Sterk begin.