Geschreven door : Gert Meesters - Categorieën : In de pers

Hemels helse Hermann: zes hoogtepunten

Hemels helse Hermann: zes hoogtepunten

Zes —vanzelfsprekend grimmige — hoogtepunten uit Hermanns stripcarrière, in zijn eigen woorden.

Comanche: De hemel is rood boven Laramie (1973)

(Westernserie over een vrouwelijke rancheigenaar die Comanche heet. Het album is onlangs luxueus heruitgegeven in de bundel Het brandmerk van Dobbs.)

De hemel is rood boven Laramie is grafisch op de top van mijn kunnen. De scenario’s van Greg voor De hemel is rood en het voorafgaande De wolven van Wyoming zijn de beste die hij voor me schreef. Later ging het zodanig bergaf met zijn scripts dat ik in Het lijk van Algernon Brown in opstand kwam door anachronismen te verstoppen in de decors: een stopcontact, een moderne telefoon, een Japanse toerist. Mijn zoon had me daartoe opgestookt.’

Jeremiah: Julius en Romea (1986)

(De reeks Jeremiah is post-apocalyptische science fiction, waarin de rondreizende vrienden Jeremiah en Kurdy steevast als olifanten in lokale porseleinwinkels optreden.)

‘Greg had me ooit gezegd dat ik nooit scenarist zou worden. Zoiets moet je tegen mij niet zeggen. Voor mijn eigen serie Jeremiah ben ik dus onmiddellijk zelf beginnen te schrijven. Later heeft Greg zijn fout toegegeven. Eén van de beste albums van de reeks is Julius en Romea. Die is lichtjes gebaseerd op Brazil, de film van Terry Gilliam. Het personage van het meisje met de zwerm vliegen rond haar hoofd vond ik geslaagd.’

Missié Vandisandi (1991)

(Hermanns eerste losstaande verhaal, over een ex-koloniaal die terugkeert naar Afrika, maar het continent niet meer herkent.)

‘Het was een aanklacht tegen de Afrikaanse en de Europese politiek. Ik wou vooral de corruptie laten zien. Het hoofdpersonage is eigenlijk een vriend van me die ik nog af en toe zie. Pas helemaal op het einde van het verhaal voelt hij het gevaar en sluit hij symbolisch de portieren van zijn auto. Dat vind ik nog altijd een mooie slotscène.’

Sarajevo-tango (1995)

(Bijtende satire over het falen van de internationale politiek tijdens de Bosnische oorlog, ook de eerste strip die Hermann volledig in aquarel schilderde.)

‘In Frankrijk viel dat boek slecht, omdat ik heel kritisch was voor president Mitterrand. Ikzelf ben er nog altijd heel tevreden over. Naast een realistische weergave van de oorlog zitten er subtiele dingen in: sterft het hoofdpersonage nu eigenlijk? Hij valt in de sneeuw, maar of hij overleeft kom je eigenlijk niet te weten.’

Wild Bill is vermoord (1999)

(Western waarin de dood van legende Wild Bill Hickok eigenlijk maar een minirol speelt.)

Wild Bill is mijn kijk op de western. Het is geen heldhaftig avonturenverhaal zoals bij John Wayne. Ik hou van John Wayne, maar ik vertel westerns liever op mijn eigen manier. Het boek is vaag geïnspireerd op de film Little Big Man, met Dustin Hoffman.’

Bloedbanden (2000)

(Eerste Hermann op scenario van zijn zoon Yves H. Toepasselijk is het een versie van de Oedipusmythe, maar dan in de jaren vijftig in de V.S.)

‘Mijn zoon is erg beïnvloed door de cinema van David Lynch. Hij laat vaak een deel mysterie over. Toen Bloedbanden uitkwam, heeft hij van een deel van mijn publiek kritiek gekregen, maar Bernard Cosey van de serie Jonathan, toch niet de minste, heeft hem speciaal opgebeld om hem te feliciteren met het verhaal.’