Geschreven door : Koen Driessens - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Groenland

Groenland

Vijftig tinten wit

Maani Kaalillit nunaata kangiani illoqarfiit marluupput.* Ja, dat leest alsof de kat over ons toetsenbord heeft gelopen, maar het is het tegelijk heerlijk exotisch als onbehaaglijk onwerkelijk klinkende taaltje van Groenland. Hetzelfde bevreemdende en hulpeloze gevoel roept Mark Hendriks’ nieuwe pil Groenland: Het verhaal van Malik uit Anoritooq op.

Opnieuw neemt de auteur ons mee naar een zo goed als onbekend stukje van de planeet, maar na een aantal boeken die spelen in Azië en Micronesië heeft Hendriks sinds Tibet blijkbaar de smaak van de koudere streken op aarde te pakken. Dit keer maakt hij ons dus warm voor Oost-Groenland: een witte woestenij waar vijftig woorden voor sneeuw niet volstaan om de troosteloosheid ervan te beschrijven, maar waar veeleisende toeristen toch hun weg naartoe gevonden hebben. Een onherbergzaam oord dat twee keer per jaar met een containerschip bevoorraad wordt, maar waar geen gebrek is aan wifi.

Malik is een zeventienjarige vlogger die met zijn buddies al streamend en sharend de wereld laat kennismaken met zijn beperkte arctische wereldje. Aanvankelijk levert dat een leuk toeristisch plaatje op, maar gaandeweg blijken de inuit-jongens verveelde en vervelende ettertjes te zijn zonder respect voor hun culturele erfgoed of erg te hebben in de verwoestende kracht van de beschaving. Ook hun ouders gaan niet vrijuit: Maliks vader trekt met zíjn buddies op illegale alles-jacht, waarbij geen inheems dier veilig is om bont, ivoor en vlees te verpatsen. Maliks moeder heeft ook haar geheimpjes. Echter, wanneer de angiut verschijnt, is het onheil niet ver. Deze mythologische geest is een van de vele verschijnselen van de nog sterke Groenlandse bijgelovigheid, met — in dit boek althans — een flinke vinger in de sneeuwpap. Ook de vloggers ontkomen er niet aan...

Hendriks rekent niet enkel af met hun roots veronachtzamende locals, maar zet met sardonisch genoegen het zichzelf zo hoog aanmatigende blog- en vlogwereldje te kakken. Grafisch maakt hij ultiem gebruik van de mogelijkheden van het werken in zwart-wit: tal van amper aangeraakte, ‘lege’ pagina’s evoceren de (niet langer eindeloze of maagdeloze) Groenlandse sneeuw en ijs, of de grijstinten de eeuwige mist en de grauwe nederzetting. Maar ook in scherpe details roept hij een onwerkelijke werkelijkheid op. Aardig gevonden is hoe de auteur tekeningen op naburige bladzijden laat doorlopen, terwijl je ze toch per pagina moet lezen. Ja, dat moet je zien om het te snappen.

Probeer ook niet alles te snappen van Groenland. Geef het mythologische mysterie de ruimte en laat je ondersneeuwen door deze crazy shit, man! Peace out.

* Oost-Groenland is een van de meest afgelegen bewoonde gebieden ter wereld.