Geschreven door : Rinosseros - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Dreaming, the -1 - Deel 1

Verhaal:

De tweelingzussen Amber en Jeannie verhuizen van de stad naar de wilde jungle, en veranderen dus ook van school. Hun nieuwe kostschool die gerund wordt door hun tante is ver weg van de bewoonde wereld en ligt midden in de jungle. Amber voelt meteen dat er iets niet snor zit en dit gevoel verbetert niet nadat ze de verhalen van verdwenen meisjes hoort, nadat ze verneemt dat de onderdirectrice niets met tweelingen te maken wil hebben, maar vooral nadat ze dezelfde griezelige dromen heeft als haar zus, waarin vreemde meisjes in Victoriaanse jurken in de jungle een somber landschap vormen.


Mijn mening:


Ik heb me al vaker gestoord aan Tokypop. Het naar mijn mening lelijke, flashy logo en dito naam, het te grote formaat voor pockets en de voor ezelshoeken gevoelige kartonnen kaft zijn de kleinere punten van ergernis. Maar vooral de neiging om overal de term ‘manga’ op te plakken stoort me mateloos.

Manga is voor mij een mengeling van vertelling (waartoe ik pagina-indeling reken) en een bepaalde onbeschrijfbare sfeer die ‘oosters’ aandoet. Westerse auteurs zijn zeker in staat om manga’s te maken (kijk maar naar Jenni en haar Pink Diary of in mindere mate Christina Plaka en Yonen Buzz), maar Tokyopop gebruikt de term in vele gevallen veel te snel (Reality Check, Sokora Refugees, ...). Ook The Dreaming lijdt daar een beetje onder: ik heb niet de indruk dat ik een manga in mijn handen heb. Maar goed, laat ik het dan simpelweg als een strip bespreken, want dat is tenslotte wat een manga ook is…

Hoewel Queenie Chan zeker kan tekenen is het duidelijk dat ze het amateurisme nog niet is ontgroeid. Strips tekenen en illustraties maken is niet hetzelfde, en de zeer geforceerde pagina-indeling maakt duidelijk dat Chan nog moeite heeft om dat verschil te overbruggen. Ook de beperkte emotionele gelaatstrekken vormen een probleem, maar over het algemeen is dit gewoon redelijk getekend. Zeker niet mooi, ook niet lelijk.

Waar ik alvast meer over te spreken ben is het verhaal dat veelbelovend is ingezet. Ook al lijdt het af en toe onder de zwakke pagina-indeling en de incoherente vertaling (zie de vijverscène). Chan slaagt er toch in om een mysterie op een ‘creepy’ manier over te brengen. Het leest zeer vlot weg, en me dunkt dat uiteindelijk ook de bedoeling is van The Dreaming.

Tot slot nog een woordje over de vertaling. Behalve die enkele onsamenhangende stukken zijn er ook nog de zeer vreemde en letterlijke vertalingen zoals ‘Wat de…’, ‘Fokking’ en ‘Wat in…’ … Het spreekt voor zich dat dit niet staat. Als je kiest om het niet te vertalen, laat het dan in het Engels staan: ‘What the…’, enz.

Maar zeker niet alles is slecht: er is niets te merken van een Hollandse of Vlaamse invloed (in tegenstelling tot de ronduit zwakke vertaling van Prinses Ai), wat alleen maar kan worden toegejuicht, want zo wordt het grootste publiek bereikt en hoeft niemand zich te ergeren aan onnatuurlijk lijkend taalgebruik.

Afbeelding van www.queeniechan.com.