Geschreven door : Gert Meesters - Categorieën : In de pers

Dit zijn de 10 beste strips van 2017 volgens Knack Focus

Dit zijn de 10 beste strips van 2017 volgens Knack Focus

Knack Focus maakt de balans op van het afgelopen jaar. Volgens recensent Gert Meesters was 2017 een sterk, divers stripjaar. Op enkele moderne versies van klassieke reeksen na dan.

Het afgelopen jaar verspreidden de herdachte stripklassiekers en de gemoderniseerde spin-offs van bekende reeksen zich als een clusterepidemie met talloze onschuldige slachtoffers en een toegebrachte imagoschade die het racisme in Kuifje in Afrika overtreft. Waarom De Rode Ridder een mengeling van Jeremiah en True Blood moest worden in Red Rider hebben we niet helemaal gesnapt, maar we zijn in goed gezelschap. Scenarist Yann heeft de essentie van Willy Vandersteen al evenmin gesnapt in zijn rommelige Suske en Wiske-album Cromimi.

Terwijl Nederlander Hanco Kolk Robbedoes godbetert een decorarm tulpentransport liet doen, kwam een aardige hommage zowaar van het duo Charel Cambré - Marc Legendre, dat met hun eerste eigen Robbedoes klaarspeelde wat met hun apocalyptische versie van Suske en Wiske -- Amoras -- was mislukt: iets interessants toevoegen aan een rijk erfgoed. Al schiet Kim met zijn heel persoonlijke Nero-album De zeven vloeken in dit segment de hoofdvogel af.

Je zou het misschien niet zeggen met al dat gegoochel met klassieke reeksen, maar het beeldverhaal beleeft creatieve hoogdagen. Er is nog nooit zo veel diversiteit geweest, in genres, stijlen en formaten, alleen wordt er weer minder van die inventiviteit in het Nederlands uitgebracht dan een tijd geleden, zoals blijkt uit de fantastische nummers 1, 3 en 8 van dit voorbeeldlijstje.

 

 

1. Guirlanda van Lorenzo Mattotti en Jerry Kramsky (Casterman -- Franstalig)

We hebben Italiaanse grootmeester Lorenzo Mattotti altijd al op zijn best gevonden in zwart-wit. Adembenemend tekenwerk in een dikke ode aan de Moemins van Tove Jansson en aan de sciencefictionwerelden van Jean - Moebius - Giraud.

2. Leve de branding van David Prudhomme / Pascal Rabaté (Scratch)

Kettingvertelling over een zomerdag aan het strand, waarin de auteurs van de ene aandoenlijke toerist naar de volgende springen en zo een medelijdend panorama bieden van de homo plagicus.

3. La terre des fils van Gipi (Futuropolis -- Franstalig)

De Italianen mogen niet naar het voetbal-WK in Rusland, maar bezetten wel twee plaatsen op het strippodium van 2017. Gipi alias Gianni Pacinotti graaft altijd dieper dan de anderen. In dit bekroonde boek toont hij hoe meedogenloos individualisme de bovenhand haalt wanneer de beschaving instort. Een verhaal dat nazindert.

4. Papa Zoglu van Simon Spruyt (Bries)

Beste Vlaamse strip van het jaar, een humoristisch sprookje in miniaturen waarin een jongeman in een stier verandert. Tussen de grappen en de mooie plaatjes zonder perspectief door vraagt Spruyt zich af hoeveel vrijheid het vaste verhaalkeurslijf van een sprookje nog biedt.

5. De kraai op gymschoenen van Fred (Hum!)

In een duidelijke verwijzing naar Kafka's De gedaanteverwisseling wordt een depressieve man wakker in dierengedaante. Bij Fred is het geen insect, maar een kraai. Gek genoeg krijgt zijn hoofdpersonage meer opmerkingen over zijn sportieve schoeisel dan over zijn vogelgedaante. Fred verwerkte met De kraai een depressie en in die zin is het boek dan ook de tegenhanger van Franquins Zwartkijken.

6. Een zus van Bastien Vivès (Casterman)

Vivès tekent liefde en seks vaak als een puber met te veel testosteron, maar in Een zus laat hij zijn volwassen kant zien: hier brengt hij het seksuele ontwaken van een puberjongen tijdens een vakantie aan zee bijzonder subtiel en gevoelig in beeld.

7. Het verslag van Brodeck 1+2 van Manu Larcenet naar Philippe Claudel (Dargaud)

De wreedheid van een afgelegen gemeenschap in bijtend zwart. Voor een keer is Larcenets pessimisme over de medemens volledig gerechtvaardigd. Ook een interessante artistieke tegenhanger van de tv-serie De kinderen van de collaboratie.

8. Boundless van Jillian Tamaki (Drawn & Quarterly -- Engels)

In Tamaki's uitdagende verhalen zijn de tekeningen, in de meest uiteenlopende stijlen, uiteindelijk slechts decoratie. Haar verzinsels over verborgen Facebooks en over levensbepalende cultfilms tonen een ongewone kijk op de werkelijkheid zoals bij haar zielsverwant Adrian Tomine.

9. Gegijzeld van Guy Delisle (Scratch)

Delisle verslaat de gijzeling van een medewerker van Artsen zonder Grenzen van dag tot dag. Meer dan honderd dagen lang gebeurt er bijna niets. Het is een teken van Delisles vakmanschap dat je als lezer meer dan 400 bladzijden - excusez le mot - geboeid blijft.

10. Donjon Monsters 7: Mijn zoon de moordenaar van Blutch, Joann Sfar & Lewis Trondheim (Silvester)

Het hoeft niet altijd hoogdravend te zijn. De virtuoze Blutch verbeeldt in dit album - een van de allerbeste van de reeks - de jeugd van Marvin, de draak uit dit uitgebreide fantasy-epos.