Geschreven door : Jeroen François - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

De vreemdeling

De vreemdeling

Brave verstripping

Laten we maar meteen met de deur in huis vallen: deze stripbewerking van Albert Camus' klassieker heeft geen enkele meerwaarde. Lees liever het boek (hij is niet dik). Moeten we daarom met een wijde boog om deze strip heen lopen? Dat nu ook weer niet. Want voor wie geen zin heeft om de roman te (her)lezen, is deze stripversie een mooi alternatief om het boeiende verhaal te (her)ontdekken. Niet het minst ook door de tekeningen van Jacques Ferrandez, al hadden we eigenlijk liever een bewerking gezien met wat meer grafische durf.

Naar de reden van deze stripbewerking hoeven we niet lang te gissen: Albert Camus werd honderd jaar geleden geboren. In Algerije nota bene. Hij was een pied-noir, net als Meursault, rond wie De vreemdeling draait. Meursault is een ogenschijnlijk nihilistisch en afstandelijk persoon, voor wie alles om het even is. Na de dood van zijn moeder, wat hem nauwelijks lijkt te raken, laat hij zich meeslepen door een buurman met losse handjes. Dit leidt tot een dramatische gebeurtenis en een proces, waarop hij zich haast gewillig naar het schavot laat leiden.

Na enkele verfilmingen en verwijzingen naar de roman in de popmuziek — de eerste single van The Cure, Killing an Arab, ging over dit meesterwerk, al had niet iedereen dit zo begrepen — is het nu tijd voor een stripadaptatie. Geen eenvoudige opdracht, want het is een werk met een filosofisch tintje waarin uiteindelijk weinig gebeurt. Toch is Jacques Ferrandez — de wat oudere striplezer kent deze Algerijn van geboorte en tevens jazzmuzikant misschien nog van Oriëntaals dagboek en Achterland — erin geslaagd om er een vlot leesbare strip van te maken, zonder de filosofie van het boek naar het achterplan te drukken. Het broeierige klimaat van Algerije is haast voelbaar: op bijna elk plaatje parelt het zweet op het voorhoofd van de personages.

Voor velen hoort De vreemdeling tot de beste boeken die ze ooit lazen. Dit zal wellicht niet het geval zijn met deze stripbewerking die erg klassiek is en wat te braaf naar onze zin. Maar ze is zeker het lezen waard voor wie van mooie aquareltekeningen houdt en (een beetje) wilt kunnen meepraten als er op café een hevige discussie losbarst over het existentialisme in de Franse literatuur.