Geschreven door : Wouter Porteman - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

De kronieken van Amoras - 7: Wie niet horen wil

De kronieken van Amoras - 7: Wie niet horen wil

Puur leesplezier

Een colonne tankwagens vlamt door de Antwerpse binnenstad. Ze geven vol gas. Ze rammen. Ze botsen. Niets of niemand ontzien ze. Niemand kan hen stoppen, want de trucks hebben geen bestuurders aan boord! Ze zetten koers naar de nieuwe tunnel onder de Schelde. En eenmaal binnengereden, ontploffen de vrachtwagens. De ramp is totaal. De rivier stroomt in de gebarsten tunnel en de hele benedenstad raakt overstroomd. Wat later wordt de aanslag opgeëist door klimaatanarchisten. Nu kunnen de verwende Antwerpenaren zelf eens ervaren wat een ellende een verhoogde zeespiegel veroorzaakt. Dit is de ultieme solidariteit met de 150 miljoen klimaatvluchtelingen. En er zullen nog meer aanslagen volgen. Professor Barabas slikt bij het zien van de beelden en schuifelt ongemakkelijk op zijn stoel.

Amoras en haar kronieken hoeven we je niet meer voor te stellen. Het is een van de weinige recentere reeksen bij de oude Standaard Uitgeverij die echt doorbraken. De initiële cyclus was nochtans geen kattenpis met het scenariokluwen rond het tijdreizen. Ook het daaropvolgende Krimson-drieluik van De Kronieken van Amoras was geen hapslikwegverhaal. Een viertal delen geleden besloot scenarist Marc Legendre het geweer van schouder te veranderen. Afgeronde verhalen rond één specifieke actueel thema zouden de norm worden. Een beetje zoals de klassieke Sus en Wis, maar dan met de botte ruwheid die Amoras typeert. Er wordt nog steeds gevloekt, gedood en allerminst gemoraliseerd. En ook de axioma's van Willy Vandersteens helden blijven behouden. Het ongeduldige wicht Wiske, de pretentieuze Lambik, de overstuurse Sidonia,... het zit er nog allemaal in.

Ook deze Wie Niet Horen Wil is een perfect afgerond verhaal. En hoe! Dit kon het scenario van een blockbuster zijn. Alle ingrediënten voor de perfecte actiefilm zijn aanwezig: achtervolgingsscènes James Bond en Star Wars waardig, dramatische suspens en een creatieve überslechterik die de wereld een lesje wil leren. En nee, het is gelukkig niet Krimson. Het machtige van de reeks is dat Legendre ook nu tekenaar Charel Cambré uitdaagt. Bijna heel het verhaal speelt zich af in een ondergelopen stad in de gietende regen Begin er maar aan. Maar nergens gaat Cambré voor de gemakkelijkste oplossing. Vraagt het verhaal enkele hectaren oogstrijpe graanvelden, dan tekent hij die tot in het kleinste detail. Punt uit. Die kwaliteit, goesting en klasse voel je opnieuw het hele album lang. Grafische kameleon Cambré maakt er bovendien geen geheim van dat hij zich laat bijstaan door een schare medewerkers. Het valt op dat die gasten steeds straffer worden. Steven Dupré hoeft geen introductie meer, maar pakweg Tim Bolssens en inkleurder Shirow Di Rosso blijven ons steeds meer en meer verrassen. Topwerk.

Ergens zitten we wel met een onbehagelijk gevoel dat dit album zonder veel poeha op ons werd losgelaten. Zonde. De jongste albums, echt bedoeld voor een groot publiek, verdienen minimaal evenveel media-aandacht als de initiële albums. Een banaal stickertje met "Het succesalbum van twee winnaars van de Bronzen Adhemar" was eigenlijk het minimum.

Wie Niet Horen Wil is een prima actiestrip geworden. Een losstaand verhaal met alle nodige Vandersteen-ingrediënten. Het kon een van de betere reguliere Suske en Wiske-verhalen geweest zijn, maar de aanpak en sfeer maken hem toch vintage Amoras. Dit is een reeks om te blijven volgen!