Geschreven door : Wouter Porteman - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

De Killer - Staatszaken - 1: Negatieve behandeling

De Killer - Staatszaken - 1: Negatieve behandeling

De leegte van de werkmens

Uit het oog, uit het hart. De Killer was een reeks die we eigenlijk totaal uit het oog waren verloren. Nochtans was de eerste cyclus een uppercut van jewelste. Scenarist Matz nam ons mee in de diepste hersenkronkels van een hyperprofessionele huurmoordenaar. We zaten op de eerste rij hoe die koele klootzak de ene na de andere mens omlegde. Zonder spijt. Zonder mededogen. In zijn hoofd was hij de ratio zelve en praatte hij zijn acties goed met de ene filosofische bedenking na de ander. Hierdoor liet deze prachtig getekende strip je steeds wezenloos en verward achter. In onze ReeksTop-50 van allerbeste stripreeksen, bekroonden de lezers De Killer dan ook terecht met een fantastische veertigste plaats. In de twee volgende cycli liet de nietsontziende eenzaat steeds meer mensen toe in zijn cocon en verwaterde de sterke initiële insteek wat. De killer evolueerde van een kleine zelfstandige naar de James Bond van de derde wereld. Nog een beetje en je kon de reeks zelfs labelen als een cynische Largo Winch. Maar voor het zover was, trokken de auteurs de stekker eruit.

Vandaag, na bijna zes jaar, is De Killer terug. Alsof er niets gebeurd is, nemen Luc Jacamon en Matz de draad terug op. Nadat de killer zich heeft laten vatten door de Franse geheime dienst in Patagonië, had hij twee opties: meewerken of als skelet eindigen, schoongemaakt door de gieren, diep in de pampa. Hij besloot eieren voor zijn geld te kiezen, verliet zijn geliefden en trok de deur definitief achter zich dicht. Als lid van de geheime dienst heeft hij vandaag een muffe kantoorjob in de troosteloze Normandische havenstad Le Havre. Het perfecte alibi om te doen waar hij goed in is: moorden. Samen met ene Barbara en ex-militair Nicolas moet hij na zijn dagtaak de rechterhand van de burgemeester uitschakelen. Nadil Jebbouri heeft immers twee gezichten: overdag is hij de ultieme weldoener en redder van de sociale woonwijken van de stad. 's Nachts is hij een cokedealer en succesvol importeur van het witte goedje. Op zich een banale klus, maar heel bedrieglijk in zijn eenvoud.

De killer is terug. Zijn transformatie van blufferige James Bond naar executiesoldaat kunnen we zeker smaken. Matz is weer volledig in zijn element en laat de killer — Denis voor zijn collega's — cynisch de leegte van het werkmensbestaan trotseren. Het grotere plaatje lijkt ons voorlopig nogal sterk geïnspireerd op de geweldige Netflix-serie Marseille. Voorlopig.

We zien wel hoe dit drieluik afgerond raakt. Er zijn hoe dan ook slechtere voorbeelden. Grote opsteker is dat tekenaar Jacamon het digitaal Photoshoptekenen achter zich heeft gelaten en zich weer op het klassieke papier heeft gesmeten. Het geeft de tekeningen een fijnere lijnvoering en net dat extra beetje schwung. Tof!

We blijven erbij dat De Killer niet gemaakt is om het langer dan een paar delen uit te zingen, maar deze doorstart kan ons wel bekoren. Het is een volledig andere strip geworden met dezelfde ergerlijke hoofdfiguur. Het laatste van hem hebben we duidelijk nog niet gezien.