Geschreven door : Diederik Van De Velde - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

De Kiekeboes - 155: In troebel water

De Kiekeboes - 155: In troebel water

Kroon bijna waterpas

Fanny heeft nog steeds last van opdringerige aanbidders, Nopel is nog altijd even bijdehand, Sapperdeboere zit, hoe kan het ook anders, nog steeds op zijn honger en Marcel raakt weer als bij toeval betrokken bij iets onfris. Veel is er nog niet veranderd ten huize Kiekeboe, ook al is de Kiekeboes ondertussen honderdvijfenvijftig albums ver. En zo hebben we het graag.

Wie goed naar het alle details kijkt, merkt vast wel één belangrijk verschil op: Merho staat voor het eerst niet meer op het titelblad als auteur. Het volgende album wordt er eentje op scenario van Bruno De Roover. Maar dit keer neemt Peter Van Gucht (al even de scenarist van Suske en Wiske) het scenario van de Kiekeboes waar. En hij steekt Merho meteen naar de kroon. Slechts enkele bladzijden ver is het aantal Merhoiaanse woordspelingen al niet meer te tellen. Moet er nog zand zijn? Of water liever, want dat is het thema in dit verhaal. Marcel wordt door zijn watersproeiende buurman uitgenodigd op een waterproef-event, waar het doel lijkt om vooral waterproof te zijn. Als de eregast niet komt opdagen, voelt iedere lezer waarschijnlijk wel, euh, nattigheid.

Peter Van Gucht heeft het goed begrepen, de verhaalpremisse heeft alles om aan te voelen als een vintagealbum van de Kiekeboes. De woordgrapjes, het toevallig ontdekken van misdaad en ieder familielid is betrokken. Dat is vaak de definitie van de Kiekeboes, ook nu. Dat het afhandelen van de zaak wat ons betreft wat te simplistisch is opgebouwd, willen we Peter Van Gucht voorlopig zeker nog vergeven. De verhaalsfeer zit alleszins juist. Dat moet Merho — die supervisie behoudt — ook hebben gevoeld.

Tekenaar Kristof Fagard is intussen duidelijk vertrouwd met de familie Kiekeboe. Iedere tekenaar maakt zich figuren eigen. Als dat geslaagd is, zoals hier, zullen enkel details verraden dat er een andere tekenaar aan het werk is. We dagen je uit om enkele van die details te vinden. Iets wat yours truly nu pas opvalt: let er eens op hoe zelden Marcel met een open mond wordt getekend... Voor alle duidelijkheid, dat is geen kenmerk van Fagards stijl, het is al jarenlang zo. We hebben het er even steekproefgewijs op nakeken. Ach, die dikke snor ook...