Geschreven door : David Steenhuyse - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

De generaal gaat integraal - 4: 1977-1979

De generaal gaat integraal - 4: 1977-1979

De vulling van de taart

We zijn halfweg de integrale uitvoering van de Nederlandse komische reeks De Generaal, een prettig gestoord buitenbeentje van Peter de Smet. Over diens rijkgevulde carrière vertelt de redactie voor deze reeks uitvoerig met ontzettend veel beeldmateriaal en fragmenten uit de Smets overige œuvre. Vooral zijn vele reclamewerk komt aan bod, maar de redactie brengt ook de vele andere reeksjes en eenmalige stripverhalen die kwamen en gingen keurig in kaart. Er valt best nóg een integrale reeks uit te geven om al dat moois, tofs, grappigs en unieks bij elkaar te brengen, dachten wij al snel.

Uiteindelijk steunen integrale reeksen nog steeds op de gebundelde stripverhalen. Ditmaal opent de chronologische heruitgave met het lange De erfenis van oom Jules. De Generaal krijgt een drie jaar oude expressebrief van zijn oom Jules uit Afrika. De Generaal erft Jules' schip Neeltje Jacoba en de legendarische goudmijn van koning Salomon. Met de opbrengst uit die goudmijn zou de Generaal zijn idee-fixe kunnen waarmaken: het grijpen van de macht. Na een vruchteloze tegenwerking van motoragent Dreutel belanden de Generaal en zijn twee kompanen in Afrika en al snel in de kookpot van een kannibalenstam (met een stereotyperend uiterlijk waar anno over te zeuren valt). De ware verrassing moet dan nog komen. Na dit langere avontuur van dertig pagina's volgen vijftien kortverhalen van hoofdzakelijk drie of vier pagina's. In dat kortere werk is Peter de Smet toch beter, want de kracht van De Generaal zit 'm niet in de verhalen zelf, want die komen altijd neer op eenzelfde stramien, maar om hoe de Smet het allemaal brengt. De geweldig grappige dialogen zijn meer dan een kers op de taart, ze vormen de vulling en alle toppings.

Ook de nevenpersonages kleuren mee het universum van De Generaal. In deze integraal staan dan nog enkele van de Smets sterkste nummertjes met markante nieuwe figuren als oom Jules, pyromaan Tondeldoos (die zelfs een betonblok in lichterlaaie zet), Jan-Willem de uitvinder en zijn moedertje, maffiabaas Fabrizio en de André van Duin persiflerende komiek die met z'n "BLOEMKOOLÈ!" iedereen aan het lachen krijgt... behalve de Generaal. Alleen seksbom Truus is niet te zien, op een gastrolletje en een niet zichtbare centerfoldposter in Playboy na dan.

Er kunnen psychologische studies gewijd worden aan het personage de Generaal. Is hij een (ongevaarlijk) psychopaat? Een dromer die zijn realiteitszin kwijt is? Een machtswellusteling? Of lijdt hij aan één of meerdere psychologische aandoeningen? Wanneer hij op pagina 86 zijn zelfbeheersing verliest en rare kreten als "Harêuh rêuh", "vrot, vrot, vrot", "snort" en "raa aah! uitstoot, moet de prof hem tot bedaren brengen. Bij die uitbarsting voelden we wel iets ongemakkelijks als lezer.

In de eerste plaats blijft de Generaal, ooit een vaste waarde van het stripblad Eppo, een schertsfiguur wiens vruchteloze pogingen tot het grijpen van de macht na meer dan veertig jaar nog met veel plezier kunnen gelezen en herlezen worden.