Geschreven door : Wouter Porteman - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

De drenkelingen van de Metropolitain - Deel 1 + 2

De drenkelingen van de Metropolitain - Deel 1 + 2

Lachende moordenaars

Parijs is aan het zinken. Sinds begin januari 1910 regent het. De meeste straten staan blank en de metro is nauwelijks droog te houden. Juwelier Morchand laat er zijn slaap niet voor. Hij heeft de opdracht gekregen om voor alle kinderen van tsaar Nicolas II aangepaste edelstenen te slijpen. Het hele atelier glundert van trots, niet in het minst zijn geadopteerde dochter Louise. Enkel leerling-juwelier Valentin haalt zijn schouders op. Hij moet niet weten van al die poeha van de rijken. Het volk moet alle macht hebben. Als de naïeve salonrevolutionair in contact komt met een anarchistische roversbende schrijft de rest van het verhaal zichzelf.

De eerste pagina’s van De drenkelingen van de Metropolitain waren één grote ontgoocheling. Bijna elke tekstballon was het luidop uitspreken van een innerlijke drijfveer, het uitpakken met een wist-je-datje of gewoon de reinste nonsens. Scenarist Patrice Ordans zaliger (Ambulance 13, SOS Lusitania, Rafale,...) is nochtans een heel degelijke scenarist van historische strips, maar dit kwam zo onhandig en ouderwets over. Pff. Gelukkig beten we door. Eenmaal de lange inleiding van een tiental pagina’s achter de rug begon het echte verhaal. En dat is best aardig. De verschillende sociale conflicten (tussen arm en rijk, tussen de Apaches en de Tijgerbrigade, tussen militair gezag en anarchie, tussen jong en oud,...) zijn goed gevonden en stuwen het verhaal vooruit. Voor je het weet heb je een aangenaam en onderhoudend tweeluik gelezen.

De tekeningen van Nathalie Berr balanceren tussen karikatuur en realiteit. Hierdoor hebben de personages vaak een glimlach op hun gezicht waardoor het harde verhaal soms een soort onbedoelde wolligheid krijgt. De grootste moordenaars zou je op die momenten willen knuffelen. Ook de bedoelde omgevingsstress van het ondergelopen Parijs wordt hierdoor te veel geneutraliseerd. Gelukkig pakt de voormalige illustratrice geregeld uit met verrassende art-nouveau-achtergronden die de strip extra cachet geven. Dit is echt een leuke gimmick.  

De drenkelingen van de Metropolitain is een klassieke, toegankelijke flikkenstrip geworden in het art-nouveau-Parijs. Pretentieloos leesvoer.