Geschreven door : Wouter Porteman - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Canardo - 24: De dood heeft groene ogen

Canardo - 24: De dood heeft groene ogen

De terugkeer van het lelijke eendje

Inspecteur Eugène Garenni is dood. Neergebliksemd tijdens een vispartijtje in een onweer. Zijn haastig leven was al een hoofdstuk in het Grote Blunderboek. Maar een carbonhengel gebruiken tijdens een onweer is op zijn minst een alinea waard. Zijn dochter Angelo — wat een mooi konijn is dat! — vertrouwt het zaakje niet. Op de begrafenis neemt ze haar vaders echte vriend, inspecteur Canardo, in vertrouwen en zegt hem dat haar vader vermoord werd. En ze heeft bewijzen! Aan de overkant van het meer heeft de hertogin van Belgamburg een ernstig probleem. Nee, het gaat niet over de Waalse bootvluchtelingen die massaal verdrinken in het meer. Maar er is een socialistische agitator opgestaan in haar mondaine rijk. Zijn oproep om Walen in te schakelen als arbeiders, zodanig dat de rijke Belgamburgers geen saai werk meer moeten doen, wordt gretig gedeeld. De hertogin moet een tegenzet bedenken.


De flauwe cover straalt weinig ambitie uit. Dit zou weer een aangenaam Canardo-deeltje worden. De reeks is na zijn absoluut hoogtepunt Amoxonië vergleden tot een aardige detectivereeks die je nog steeds graag leest. Maar "aangenaam", "graag" en "aardig" zijn nu net geen woorden die je wil geassocieerd zien met Canardo. De bierzuipende eend mag dan wel volwassenen geworden zijn. Je karakter blijf je toch behouden, niet? Hugo Sokal lijkt onze mening te delen. Samen met zijn vader schreef hij het scenario. En het knalt. Het zit er op. Deze Canardo is weer cynisch, dodelijk hard en een confronterende spiegel van onze maatschappij. Bovendien nam Hugo de inkleuring voor zijn rekening. Hij koos voor steenkoolgrijs. Het is precies alsof er een zware mistlaag over de tekeningen hangt. Het is wat wennen, maar het voert ons direct mee naar het doffe kleurenpalet op het grove, zware papier van de eerste deeltjes. Lekkerrrrr!

We hebben de reeks Canardo al ettelijke keren doodverklaard. Even veel keer is ze met een goed album weer herrezen om dan weer wat weg te sluimeren. Maar nu zit er echt vuur in onze platvoetige fenix. Jawadde. Canardo is terug, en hoe!