Geschreven door : Wouter Porteman - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Blake en Mortimer door Schuiten - De laatste farao

Blake en Mortimer door Schuiten - De laatste farao

Rode loper

Brussel, heel wat jaren geleden. Professor Philip Mortimer is uitgenodigd door zijn vriend Henri om met spoed naar het Brusselse Justitiepaleis te komen. Bij werken aan de riolering hebben arbeiders per toeval een geheime kamer ontdekt in de Brusselse piramide van de rechtspraak. Het is het bureau van de bekende architect Poelaert die toen zwaar dweepte met de Egyptische cultuur. In plaats van een koepel moest het paleis een piramide als top hebben. Terwijl een verbouwereerde Mortimer de gewaagde bouwplannen bekijkt, trekt Henri verder de kamer in. Een onbesuisde actie van hem en het onmogelijke gebeurt. Een ijskoude, ioniserende straling komt vrij en doet alle technologie in de wijde buurt uitvallen. Het leven in Brussel valt stil. Een ramp. De stad loopt leeg. Pas na enkele maanden kan een team rond Blake en Mortimer de straling stilleggen door het paleis met ijzeren bouwstellingen te omgeven. De gigantische kooi van Faraday werkt. Bovendien wordt er rond de hoofdstad een metershoge muur gebouwd. Tientallen jaren later is Brussel een volledig vernielde spookstad. Net zoals in Tsjernobyl wint de natuur er terug terrein op het beton. Maar dan horen we plots een ontploffing en een groenig licht ontsnapt uit het paleis. De straling is terug en ze is heviger dan ooit. Wereldwijd valt de technologie uit. In allerijl worden de oudjes, kapitein Francis Blake en professor Philip Mortimer, uit hun pensioen teruggeroepen.

De Laatste Farao is sinds lang weer eens een échte Blake en Mortimer. Scenaristen Thomas Gunzig en Jaco Van Dormael (beiden schreven de geweldige, bekroonde surrealistische film Le Tout Nouveau Testament waarin God vanuit zijn Brusselse appartementje de mensheid kloot) eren volop de iconische tekenaar Edgar P. Jacobs. Het verhaal is vintage Jacobs, boordevol details en met liefde voor sciencefiction, wetenschap en scenografie. Maar De Laatste Farao is geen slaafse kopie zoals de vele albums in de hoofdreeks. Het is ook en vooral een échte François Schuiten. Een naïef, positief verhaal, terend op een lange wonderbaarlijke reis waar een wat ouder hoofdpersonage wordt bijgestaan door een klassieke schoonheid. Ten slotte is de strip een fijne Belgische pastiche op een superheldenfilm. Machtige decors, geweldige actie én — spoiler alert — een wereld(stad) die net op tijd van de totale vernietiging wordt gered. Maar de helden zijn nu twee krasse knarren met een gezonde dosis ironie. Hoe meerlagig en doordacht het verhaal ook is, toch beklijft de verhaallijn ons niet helemaal. Daarvoor worstelen we met iets teveel déjà lu's en vu's.

Aan de andere kant hebben we enorm veel respect voor baron Schuiten die voor zijn allerlaatste stripproject zowaar uit zijn comfortzone treedt. Bewegende personages zijn nu belangrijker dan statige gebouwen. Actieve dieren verdrijven de vertrouwde, statische techniek. Hierdoor spartelt de strip soms wat als een vis op het droge, maar als het ware hoofdpersonage, het Justitiepaleis, op de voorgrond komt, vallen we weer in katzwijm voor de meester. De manier waarop hij de roestige stellingen, die al twintig jaar rond het gebouw staan, een functie geeft, is schitterend. Belgischer kan haast niet. Wat het onbetwistbare hoogtepunt van de justitie moet zijn, raakt ons in al onze contradicties, gevoeligheden, onsamenhangendheid en hypocrisie. Dit is stuitend juist.

Het mooiste bewaren we voor het laatst. Schuiten, die nochtans een kei is in inkleuring of zwart-witgrafiek, liet De Laatste Farao inkleuren door de fenomenale Laurent Durieux. De uitgeweken Brusselaar behoort tot de honderd invloedrijkste illustratoren van het moment (www.laurentdurieux.com). Zijn alternatieve retro-filmaffiches sieren de woonkamers van Steven Spielberg, Francis Ford Coppola en andere iconen. Durieux keek goed naar zijn favoriete Blake en Mortimer-strip, De Valstrik (tevens een favoriet verhaal van alle vier auteurs van De Laatste Farao), en ging aan de slag met de zeventig tinten van deze klassieker. De tekeningen kregen hierdoor een uniek, warm retrojasje én geweldig veel diepte. Zelden was een inkleuring zo bepalend voor een strip. Een echte meerwaarde!

De Laatste Farao is geen klassieke Blake en Mortimer geworden. Het is eerder een Blake en Mortimer door met aan het stuur vier Brusselse iconen, namelijk regisseur Jaco Van Dormael, romancier Gunzig, illustrator Durieux en striptekenaar Schuiten. Hun kasten puilen uit van prijzen, elk in hun eigen vakgebied. Met deze De Laatste Farao bundelen ze hun krachten en rollen ze een geweldige rode loper uit. Aan jou om erop te lopen. Geniet ervan.