Geschreven door : Wim De Troyer - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Assholes

Assholes

Ode aan de hufter

Twee hufters ontmoeten elkaar op de golfbaan. En als we zeggen hufters, dan bedoelen we húfters. Echte onvervalste klootzakken. Het type dat achter een tandpastaglimlach, roze polo en witte shorts schuil gaat. De haren steeds perfect in model, buitenechtelijke relatie met de secretaresse, meer geld dan hersencellen. Mannen die hun trui losjes geknoopt over de schouders leggen. Jakkes.

Die twee hufters ontmoeten elkaar op de golfbaan. Elke hole die aangedaan wordt, verleent ons wat meer inkijk in hun achtergrond, hun privéleven, en hun verdorvenheid. Hoe oppervlakkiger de façade, hoe stinkender het er achter de schermen aan toe gaat. De stijl past perfect bij de ogenschijnlijk nette heren. Mooie lijnvoering, doordacht kleurgebruik, een streling voor het oog. Maar wie het vernis afkrabt ziet de mens op zijn lelijkst.

En af en toe krijgen beide heren de kans om zich te herpakken, soms zien we een flard van menselijkheid. Die draaien ze dan genadeloos de nek om. Het hele boek door balanceren de Vlaamse tekenaar Bram Algoed en de Amerikaanse scenarist Micah Stahl op die balans. Schoon versus degoutant, goed versus kwaad. En nergens wordt het ongeloofwaardig. Wie twee seconden aandacht besteed heeft aan de schandalen rond Jeffrey Epstein e tutti quanti weet dat de werkelijkheid nog veel grimmiger is dan hier voorgesteld. Er is geen verlossing, geen hoop op verbetering voor beide rotzakken. Enkel de ballenjongen die hen slaafs moet achterna hollen op het golfterrein lijkt nog enige menselijkheid te bezitten.

Een ode aan de lelijkheid van de mens, prachtig in beeld gebracht. The Wolf of Wall Street is niet dood, hij is nu een strippersonage.

Bonuspunten ook voor de schrandere verhaalopbouw, hole per hole verdeeld. Hole nummer 9 is onze favoriet. Waarbij men door niets te tonen, het ergste doet vermoeden.