Geschreven door : Koen Driessens - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Amorostasia - 3: En eeuwig

Amorostasia - 3: En eeuwig

Niet te veel bij nadenken

Het slotstuk van deze trilogie betekent ook het einde van de vreemde epidemie die de wereld enkele jaren 'ontromantiseerde', maar verwacht geen verklaring of reden voor de ziekte die verliefden letterlijk deed verstijven, of voor hun plotse genezing: Amorostasia is geen reeks voor rationele geesten. Aan liefde en lust is dan ook niks redelijks.

Even recapituleren. In Parijs — romantische hoofdstad van de wereld — breekt een pandemie uit die al wie (nog) verliefd is, doet verstenen in een gelukzalige coma. De overheden proberen grip te krijgen op het uitvallen van grote delen van de bevolking door stringente preventieve maatregelen: verplichte antihormonale medicijnen, censuur van mogelijk lustopwekkende kunst, stigmatisering van verleidelijke vrouwen... Journaliste Olga stelt vast — door niet te verstijven — dat de liefde tussen haar en haar vriend Thomas verdwenen is. Toch valt ze ten prooi aan amorostasia, samen met de opportunistische playboy Kiran (die dames laat verstijven om hen te beroven). Echter, beiden worden later — gescheiden van elkaar — de eerste geliefden die ontwaken uit hun verstijving en zij blijken voortaan immuun te zijn voor de ziekte, en daarom de ideale proefkonijnen voor onderzoek naar een remedie.

In deel 3 wonen Olga en Kiran samen. Het huiselijke bestaan valt Kiran zwaar, zeker nu hij ook een regulier baantje als elektricien heeft. Ook politiek verandert er wat: de Franse president is geamorostaseerd — en zijn vrouw niet, tiens! — en er komen nieuwe verkiezingen. Niet de misogyne haviken halen het, maar de veel schappelijkere première dame zelf. Zij neemt het op voor de geviseerde vrouwen en schroeft heel wat maatregelen terug. Wat niet belet dat er in de straten van Parijs een gek losloopt die 'verleidsters' aanvalt met een schaar... Olga wijst een baan als minister in het kabinet af om verder journalistiek te bedrijven, onder meer over een kunstenaar die nu wel zijn provocerende schilderijen van verstijfde mensen kan exposeren. Zijn theorie komt nog het dichtst bij een verklaring voor de epidemie: de liefde is evident, maar 'zodra we ons ervan bewust worden en onszelf vragen stellen, lopen we het risico onze gevoelens weg te cijferen — de rede schakelt de gevoelens uit'. Kirans sexappeal wordt inmiddels opgepikt door een modeontwerpster. Jonge vrouwen zijn dol op hem. Net als Olga in het tweede deel is hun grootste wens te verstenen voor Kiran. Olga is hier natuurlijk niet blij mee. Ze begint zelf een andere verklaring te volgen voor haar immuniteit: is ze nog wel verliefd op Kiran? Even later duikt Thomas weer op… Terwijl wereldwijd de versteenden beginnen te ontwaken, verrast de finale, die tegelijk tragisch en mooi is.

Het was allicht niet gemakkelijk een slot te bedenken voor een reeks die vertrok vanuit zo'n sterk en origineel idee, die doet reflecteren over 'ware' liefde en de waarde van genegenheid en vriendschap. Hoe onwaarschijnlijk de ziekte ook is, Cyril Bonin slaagde erin ze geloofwaardig te maken. Zeker hoe de mensheid er — op haar gebruikelijke destructieve manier — op reageerde. Deel 3 laat hier echter wat steken vallen: de politieke ommekeer is niet alleen onverwacht, maar ook niet plausibel. De gek met de schaar creëert wat spanning, maar is bizar in zijn methoden en al helemaal in zijn identiteit, zoals later blijkt. De finale — zowel voor de epidemie als voor Olga — wordt bovendien wat geforceerd. Zoals we al zeiden: niet te veel over nadenken. Overigens zijn wij de soms saaie, grijze platen en de typische Bonin-blikken van de personages (hoofd iets gebogen en ogen naar boven gericht) na bijna vierhonderd pagina's wel stilaan beu.

Slotsom: Amorostasia is een uitzonderlijke en verdienstelijke poging om een reeks graphic novels te maken rond een altijd boeiend thema, die sterk begon, maar net geen hoogtepunt bereikt. We blijven met een coïtus interruptus achter.