Primeur: een Vlaamse strip, Arsène Schrauwen, steekt de nochtans stevige concurrentie uit Amerika en heel Europa de loef af.
Juicht, chauvinisten, juicht! Voor het eerst sinds het bestaan van Knack Focus eindigt een Vlaamse strip op 1 in deze lijst. Nee, zeker niet Amoras, wel Arsène Schrauwen, het geschifte fictieve verslag van een reis naar Belgisch Congo. Ex-Bruggeling, nu Berlijner Olivier Schrauwen had één foto van de koloniale episode uit het leven van zijn grootvader Arsène en maakte daarmee prompt een magistraal boek, tegelijk een bizarre liefdesgeschiedenis, een verrassende kijk op zowel opgroeien als kolonialisme en een ode aan de expressieve mogelijkheden van de strip. Een meesterlijk boek waarvan we de bravoure tien jaar geleden absoluut niet hadden durven te associëren met een auteur uit eigen regio.
Schrauwens triomf kwam er niet door een gebrek aan concurrentie. Richard McGuires boek is een instantklassieker. Op elke dubbele pagina van Hier is dezelfde plek te zien op een ander moment in de geschiedenis, met vooral veel snapshots uit McGuires eigen levensjaren. Gaandeweg kun je de gebeurtenissen in een huis en een gezin reconstrueren. In de eveneens uitstekende nummer drie, De onwetenden, introduceert Etienne Davodeau, de Ken Loach van de strip, een bevriende wijnbouwer in de finesses van zijn vak, en vice versa.
Elk jaar zijn er weer tragische afvallers, zoals Wij twee samen, het dementieboek van Ephameron, maar ook voor vaste toptienkampeerders Jacques Tardi (met het tweede deel van Ik, René Tardi, krijgsgevangene in Stalag IIB) en Mezzo (met het door Dupont geschreven bluesboek Love in vain) was geen plaats meer. Mijn vriend Dahmer, over de jeugd van een latere seriemoordenaar, toonde het verteltalent van Amerikaan Derf Backderf in onze contreien.
Toevallig zitten er geen series bij de eerste tien, maar ook op dat vlak was er in 2015 fijn nieuws. Het vierdelige Hilda van Luke Pearson is de mooiste kinderstrip van de laatste jaren, Frederik Peeters vernieuwt de sciencefictionstrip met Aâma, Ralph Meyer en Xavier Dorison doen hetzelfde met de western in Undertaker, en Pablo, de vierdelige serie over de Parijse jaren van Picasso door Clément Oubrerie en Julie Birmant bereikte een glorieuze finish. 2016 zal sterk uit de hoek moeten komen om dit te overtreffen.
